dinsdag 24 februari 2009

Een hond hebben in Honduras

Da’s een hoofdstuk apart, een hond hebben in Honduras. Honden worden hier niet echt als huisdieren gezien zoals wij dat kennen. De meeste honden zijn toch waakhond hier en zijn dag en nacht buiten. Ze hebben altijd vlooien en teken en zien er over ’t algemeen slecht verzorgd uit. Mensen laten hun hond hier niet uit – een enkele uitzondering nagelaten. Dus wanneer ik met Bo aan de riem door de stad wandel, krijgen we veel aandacht. In het begin werden we vooral uitgelachen: (1) ik had uberhaupt een hond aan de riem en (2) Bo was nog zo’n kleine pup, dat was te lachwekkend voor het publiek. Daarbij zei vrijwel iedereen wat een mooie hond ik had (tja, dat kun je gemakkelijk bereiken door je hond goed te verzorgen), hoeveel ik ervoor heb betaald en of ik hem wil verkopen.

 


Die aandacht is nu iets minder in de zin dat mensen ons hebben leren kennen en we nu vooral begroet worden. Kinderen daarentegen blijven angst hebben voor Bo. Ze zijn bang voor elke hond en weten niet hoe ze op hem moeten reageren. Dus in plaats van rustig naar hem toekomen, gaan de meesten hem uitdagen door achter hem aan te rennen en te jennen. En dus toen dat zondag voor de zoveelste keer gebeurde, snauwde ik tegen dat arme jongetje dat hij Bo zo alleen maar kwaad maakt en dat hij dan gaat bijten. Daar schrok hij zo van, dat hij meteen stil stond, haha! Beetje sneu, maar kinderen weten hier over ’t algemeen gewoon niet hoe ze met een hond moeten omgaan.


En dan heb je nog alle zwerfhonden die Santa Rosa rijk is. Ontzettend veel en ik probeer Bo zoveel mogelijk bij ze vandaan te houden. Niet dat ze gevaarlijk zijn: ze doen niemand kwaad, maar ik wil niet weten welke ziekten en parasieten ze hebben en die moet m’n Bo natuurlijk niet krijgen! Dus zeker nu Bo groter en sterker is, moet ik veel kracht gebruiken om hem tegen te houden. Naar de sportschool hoef ik dus niet meer te gaan!

 

Als laatste moet ik dan toch ook m'n huisbazinhier melden, die de hond van haar kinderen in december heeft verkocht... eh.. “laten verdwijnen”. Sindsdien heb ik weinig contact met haar gehad en ben ik altijd erg voorzichtig met Bo in de tuin laten lopen, zeker wanneer de poort van de parkeerplaats openstaat. Maar goed, laatst had ik weer eens een aardig praatje met haar en dacht het komt wel weer goed (al vertrouw ik haar nooit helemaal aangezien ze een keer heeft gelogen over m’n huur die ik had betaald)). Na ons gesprek van een half uur, moest ze me toch even zeggen dat ik voortaan kranten op het balkon moet leggen voor de plas en poep van Bo (als ik niet thuis ben, kan hij iig op het balkon). Reden: wanneer ik het balkon schoonmaak, komt het water naar beneden (jaja, net als wanneer het regent) en ja, dat vindt ze niet zo fijn. Raar mens. Zondag kwam om 9 uur ’s ochtends haar zoontje aankloppen: of ik de poep van Bo in de tuin wilde opruimen. Dat doe ik altijd al. Prima zei ik, dat doe ik later (ik was net wakker en had m’n pyjama nog aan). Een uur later kwam hij weer aankloppen: z’n moeder wilde toch echt dat ik het nu ging opruimen en dat het erg vervelend was dat Bo in de tuin poepte. Toen zei ik dat hij maar tegen z’n moeder moest zeggen dat ik genoeg betaal om gebruik te maken van de tuin en dat m’n hond ook recht heeft om erin te lopen (helemaal omdat zij zelf echt amper gebruik maken van de enorme tuin). En dat als het zo doorging, ik liever ging verhuizen dan dit moest aanhoren. Sindsdien heb ik niks meer van haar gehoord. Maar denk nu helemaal dat ze Bo zou verkopen zodra ik de andere kant uitkijk.

 


Dus ja, het is wennen om hier een hond te hebben. Je kunt ook geen trainingen met hem volgen of hem ergens loslaten om te laten rennen. Maar ach, dat kan hij straks in Nederland allemaal wel. Hij ziet er iig gelukkig uit, groeit goed, en heeft energie voor 10 – behalve wanneer het regent, dan vertikt hij het om naar buiten te gaan. Zo komt hij met z’n kop op het aanrecht wanneer ik sta te koken en bijt hij in m’n billen wanneer hij met me wil spelen. En afgelopen woensdag hadden we een primeur: voor de eerste keer als een echt mannetje geplast! Die hond wist niet hoe hij moest kijken toen ik hem daarom helemaal stond aan te moedigen, hahaha!

5 opmerkingen:

Unknown zei

Leuke foto's!

Unknown zei

Hahaha, bijt Bo echt in je billen als hij wil spelen? Als hij met z'n kop op het aanrecht komt, wordt het nog leuk als hij bij ons op bezoek komt. Dan wordt koken echt een uitdaging, als we 3 katten en 1 hond van het eten van af moeten houden! :)

Liefs,
Laura

Unknown zei

aaaaaaaahhh, vandaar die putjes in je billen... ☺☺☺

wacht maar tot je weer hier bent, Indy doet dat ook als hij met je wilt spelen... ☺☺

XXX
Indy en Ingrid

Unknown zei

En niet alleen Indy bijt, maar de haaienkop en dino-kop (op stokjes) bijten ook altijd in je billen. Dat wordt dus leuk....

xxx Bonny, Erik, Stijn en Bo

Unknown zei

Leuk, leuk om te lezen! En herkenbaar, heb er natuurlijk ook van mogen meegenieten op straat. Ben heel benieuwd naar hem...

Heb je geen dansende mannen die 'per ongeluk' aan je billen zitten, is het weer een hond...je hebt het zwaar ;-)

Liefs!