donderdag 25 juni 2009

16 uur rijden voor een uur bij immigratie


Afgelopen maandag moest ik naar de hoofdstad, Tegucigalpa, omdat ik eindelijk mijn visum zou kunnen krijgen. Na een hoop geregel afgelopen donderdag en vrijdag, konden we maandag om 12 uur met de auto vertrekken vanuit Sant a Rosa. Bo kon gelukkig een nachtje ergens logeren en dus vertrokken we maandag met z’n vijven richting Teguz. Een rit van zo’n 6 uur via Santa Barbara bracht ons langs ontzettende mooie gebieden van Honduras. Ik werd al meteen weer hebberig bij het zien van de artesaniakraampjes langs de weg. Zes uur lang hebben m’n collega’s me de oren van de kop gekletst en gezongen ;-), en ’s avonds hebben we bij aankomst heerlijk met z’n allen ergens gegeten.

Dinsdag stond ik om 9 uur bij het Ministerie van Migratie voor mijn afspraak met de advocaat en om 10 uur weer buiten: alles geregeld en ik hoef zelf gelukkig niet meer terug om m’n visum op te halen. Dat mag een collega ook doen – zolang het binnen een maand gebeurt. Rond 1 uur konden we eindelijk weer richting Santa Rosa vertrekken, nadat iedereen terug was van z’n vergaderingen en werkzaamheden. De terugweg was minder geslaagd: in totaal meer dan 8 uur gereden, files gehad wegens wegwerkzaamheden, een omleiding door de bergen gehad, en drie enorme stormbuien. Elke keer nadat we door een storm waren gereden, zei Don Carlos “Gracias a Dios”... en ik kon hem geen ongelijk geven, wat een vreselijke stormen! Bovendien hadden we ook nog het dilemma wat te doen: vanwege veiligheidsregels mogen we niet na 6 uur ’s avonds rijden, maar we hadden ook geen budget meer om een extra nacht ergens te overnachten. En dus hadden we geen andere keus dan door te rijden naar Santa Rosa – op eigen risico.

Eenmaal in Santa Rosa nog snel Bo opgehaald (bijna 3 uur later dan afgesproken, dus ik voelde me helemaal schuldig dat ik zo laat nog aanklopte) en uitgeput naar huis gegaan. In totaal binnen 2 dagen zeker 16 uur gereden voor een uurtje werk voor m’n visum.... ay ay ay.... gelukkig hoef ik dat maar 1 keer te doen!

Verder is ook deze week in Honduras het eerste dodelijke slachtoffer gevallen van de Mexicaanse griep: in het ziekenhuis van Santa Rosa is een 23-jarige vrouw die 6 maanden zwanger was, gestorven aan de griep. Da’s toch wel even 2 keer slikken voor mij, ook 6 maanden zwanger en ik woon om de hoek van het ziekenhuis :-(...

Afgelopen vrijdag had Claudia me uitgenodigd om naar een speciale gelegenheid van haar kerk te gaan en aangezien ze me al eens eerder had uitgenodigd, dacht ik “waarom niet”. Het was erg interessant om te zien hoezeer men opgaat in het geloof, met volle borst meezingt met de liedjes en er zelfs een karaokemachine is zodat iedereen kan meenzingen! Het was wel een mis van 3 uur, dus ik was wederom helemaal kapot toen ik thuiskwam. Het is apart om te beseffen hoe centraal de rol van het geloof is in het leven voor veel mensen hier.

Binnen ASONOG hebben we ook elke maandag (en vrijdag) het “devocional”: na gezang en het ochtengebed, neemt 1 programma de taak op zich om ofwel een stuk uit de bijbel voor te lezen en daarover een discussie te beginnen, ofwel dit op een andere manier in te vullen. Dit duurt meestal zo’n half uur en tot slot vertelt elke programma wat zij deze week gaan doen. Het laatste onderdeel is om elkaar meer te betrekken in elkaars activiteiten en meer samenwerking te creëren. Het is een verplichte activiteit voor al het personeel, dus ik zit er elke maandag ook bij, al heb ik tijdens het eerste gedeelte niets in te brengen. Het zou naar mijn idee interessanter zijn als deze activiteit meer gelinkt kon worden aan ons eigen werk, maar ja. Elke week komt het merendeel van de medewerkers en het is een van de weinige momenten dat je iedereen kan begroeten op kantoor en het geeft een gevoel van eenheid in de organisatie.

... en tot slot nog even leuk nieuws: Bo heeft de rabiestest doorstaan, dus dat obstakel hebben we overwonnen! Nu wordt het zoeken naar de juiste kennel en nog steeds de juiste informatie ontvangen van de vliegmaatschappij.... ik hoop dat het lastigste achter de rug is, maar 100% zekerheid dat Bo meekan, heb ik nog steeds niet!

1 opmerking:

Unknown zei

Fijn dat de rabiestest goed was! Da's alweer een zorg minder. :)

Nu alleen nog een stabiele politieke situatie... ;)

XXXXXXXXXX
Laura