Angst voor een nieuwe aardbeving

Nog steeds geldt in Honduras een alarmfase voor eventuele naschokken en dat maakt iedereen erg bang. Vooral omdat nogmaals een aardbeving in Honduras normaalgesproken niet voorkomt. En dus zag ik gisteravond, toen ik met Bo op straat liep, nog opvallen veel mensen buiten lopen. Xiomara, de huisbazin, had zelfs besloten om met haar kinderen beneden te slapen: zij zei dat veel mensen bang waren voor een nieuwe aardbeving vannacht en het leek haar veiliger met de deur open beneden in het gebouw te slapen.

Zo ver wilde ik niet gaan, want het is natuurlijk ook een beetje angst bij jezelf zaaien: een nieuwe beving kan net zo goed overdag plaatsvinden en niks is zeker. Wel heb ik natuurlijk ook mijn maatregelen genomen: deur niet op slot, kamerdeur open en een licht aangelaten mocht ik in geval van nood naar buiten moeten rennen. En het eerste uur klaarwakker in bed gelegen, luisterend naar de regen en bliksem en naar Bo: een hond voelt eerder aan wanneer iets gaat gebeuren, toch? Maar Bo was lekker kalm en na een tijdje kon ik gelukkig ook slapen. Er is niks gebeurd en laten we hopen dat het ook bij één aardbeving blijft.

Gisteren werd er ook van gesproken dat het een zgn. horizontale aardbeving was en dat we daardoor het geluk hebben gehad minder schade te hebben. En daar kan ik me wel iets bij voorstellen: mijn gebouw schudde van links naar rechts, niet op en neer. Dus voor iedereen hier geldt “Gracias a Dios” dat het geen verticale aardbeving was.

Verder zijn ze nu volop bezig de schade aan wegen, gebouwen, huizen, kerken, bruggen, e.d. op te meten. De kranten staan wel al vol van berichten over de schade, maar er is nog geen totaal overzicht. Dat heeft er natuurlijk ook mee te maken dat wederom de berggebieden lastiger bereikbaar zijn en het dus even duurt voor ook daar de schade is opgenomen. Enkele berichten spreken elkaar nog tegen, dus ik denk dat we begin volgende week een beter beeld hebben van alles. Intussen zal ik de komende nachten nog met deur open slapen just in case, tot de alarmfase is opgeheven en iedereen weer iets rustiger kan ademhalen.