Na regen komt zonneschijn

Afgelopen week scheen de zon weer voor me bij ASONOG na de stortbui van de week ervoor. Melissa werd weer wat opener en ik kreeg een hele lading documenten die ik nodig had. Hector heeft me een presentatie gegeven over ASONOG en over zijn programma, Participación Ciudadana. En vervolgens kwam een andere collega ook nog met enorm veel informatie om door te nemen... en kon ik eindelijk aan de slag. ’s Avonds onder het genot van een biertje en een voetbalwedstrijd op tv (aanpassen aan de cultuur ;-)) heb ik met Hector een aantal communicatieproblemen van ASONOG kunnen bespreken.

M’n collega’s willen hun ei kwijt over het gebrek aan interne communicatie binnen ASONOG – en ik wil wel luisteren! Grappig is alleen dat men ook denkt dat ik een bijna kant en klaar antwoord heb. Helaas, zo werkt dat niet.. Maar goed, het feit dat ze naar me toe komen om erover te praten, is al heel wat. Ik word nu ook uitgenodigd om mee te gaan naar projecten, dus dan kan ik meer gaan observeren en begrijpen hoe ze werken. Er is hier dus genoeg te doen, maar ik moet er nu voor zorgen dat ik me niet gek laat maken – iedereen wil de communicatiestrategie het liefst gisteren zien. Dat zit er voorlopig nog niet in.
En nog meer goed nieuws: vandaag krijg ik eindelijk de directeur te spreken!

Afgelopen week hebben Melissa en ik gewerkt aan een uitgebreid organogram van ASONOG. Ik vroeg haar hoeveel mensen op elke afdeling en in elk kantoor werken. Dat bleek niet zo’n gemakkelijke vraag – na heel wat bellen had ze later die middag een overzicht voor me, dat ik kon gebruiken voor het organogram. En daar waren wel meerdere mensen in geinteresseerd, want niemand weet eigenlijk precies hoeveel mensen waar werken.

Binnen ASONOG spreek ik momenteel 3 talen, wat soms lekker verwarrend is: met Jose Luis spreek ik Engels, met Nelson spreek ik Duits (hij heeft een paar maanden in Zwitserland gewoond en wil Duits oefenen) en met de rest Spaans. Vooral praten met Nelson is lachwekkend: dan spreken we Duits en vraag ik “¿Cómo se dice “game” en alemán?”. Ach ja, dan gooien er we af en toe Engelse en Spaanse woorden door ;-)..

En ik begin ook steeds meer mensen te kennen – vooral eigenlijk mannen die m’n telefoonnummer willen hebben, maar ach het is een begin. Ik heb besloten om tegen deze mannen maar te zeggen dat ik getrouwd ben ;-). Ach, een praatje maken kan geen kwaad en het is goed om mijn Spaans te oefenen. Misschien verander ik nog wel van mening hierover, maar het heeft ook geen zin om dan maar met niemand te praten, toch?

Een andere uitdaging nu is het ontvangen van mijn spullen uit Nederland. Daarvoor heb ik een RTN nodig – soort van sofi nummer. En dat gaat niet gemakkelijk wanneer je hier als vrijwilliger zit en dus geen belasting betaalt. Eens kijken hoeveel tijd en moeite dit me gaat kosten – ik kan niet wachten tot m’n spullen er zijn! Maar ik houd rekening met een wachttijd van een maand.. :-(

Ah, en bijgevoegd 2 foto’s: genietend van het uitzicht en mijn huis... het grote gele gebouw. Het onderste balkon dat je kunt zien, is van mij.